Een revolutie gaat niet over rozen – over Fidel Castro

‘Een revolutie gaat niet over rozen. Een revolutie is een strijd tussen de toekomst en het verleden.’ Het is een uitspraak van Fidel Castro, die op 25 november 2016 definitief is toegetreden tot de geschiedenis. De commandant is klaar met commanderen. Hij gaat nu naar het grote schemergebied, waar Karl Marx, Friedrich Engels, Vladimir Lenin, Nikita Chroestjov en alle andere linkse denkers en politici die hem voorgingen al wonen. Hij hoefde niet meer te stoppen met roken. Dat had hij al gedaan. Als offer voor de volksgezondheid van alle bewoners van Cuba en de wereld. Castro deed alles met een groot gebaar.

Recensie Dichters uit de bundel in Nederlands Dagblad

Joghum Zijlstra komt in het Nederlands Dagblad woorden tekort om Dichters uit de bundel te prijzen. Samen met Dichters van het nieuwe millennium van Jeroen Dera, Sarah Posman en Kila van der Starre.

Dit neemt echter niet weg dat de samenstellers uitstekend zijn geslaagd in hun doelstelling om in één bloemlezing de klassieke gedichten uit de periode 1880-circa 1970 op te nemen samen met de gedichten die een tijdsbeeld geven van de periode van 1970-2015. (…) Ik hoop vooral dat de bundel een plek krijgt in veel leslokalen en huiskamers; dat we leerlingen erin laten bladeren; binnen handbereik brengen van opgroeiende tieners; als docent er zelf af en toe uit voorlezen; interesse wekken, namen laten vallen, citaten herhalen. Leg het thuis boven op de stapel kunstboeken.’ Hele recensie via Blendle of na ‘lees-verder’:

’t Liederlijk leven, wrede rauwe rover

Een van de jeugdleiders van SV Leveroy controleerde vroeger om de paar maanden of onze ballen al waren ingedaald. Dat hoorde, strikt genomen, niet bij zijn takenpakket. Toen ik er een keer over begon tegen mijn ouders, zeiden die dat ik hem maar een beetje uit de weg moest gaan. Wat vrij moeilijk is, want een jeugdleider bij voetbal heeft de neiging om alomtegenwoordig te zijn. Omdat de man niet verder ging dan onschuldig tasten, is er nooit een schandaal van gekomen; daarom, en omdat mensen in de jaren zeventig nog geen schandaal maakten als er zoiets loos was.

A poem a day – over Laurens Jz. Coster

De weblog Laurens Jz. Coster, beheerd door de onverstoorbare en onvermoeibare Raymond Noë, stuurt mailabonnees één gedicht per dag. Goethe zei al dat we, als het even kan, elke dag een gedicht moeten lezen (en naar een stuk muziek luisteren, en een kunstwerk bekijken, en een paar hout snijdende woorden uitbrengen, maar ja, Goethe was Goethe hè), en dankzij Noë hebben we het gedicht alvast binnen. 

De nieuwe tijd, net wat u zegt – over mijn afvalpas

Sinds vorige week vrijdag ben ik in het bezit van een ‘afvalpas’. Die kan ik gebruiken om mijn restafval (‘vuilnisman, kan deze zak ook mee?’) in de daartoe in de kadebodem ingegraven container te werpen, via een sluis die zich in een glasbakachtige opbouw bevindt.

Bibliofiel en ander nieuws

In het decembernummer van Hollands Maandblad verschijnt een nieuw verhaal van mij, ‘Brief aan jou’. Het blad ligt vanaf 20 december in de winkel.

Mijn gedicht ‘Rug’ komt in De 100 beste gedichten voor de VSB Poëzieprijs 2017. Het gedicht verscheen eerder in De zomer haalt nog één keer uit.

Dichters uit de Bundel, recensie-overzicht, urbi et orbi

Joep van Ruiten schrijft vandaag in het Dagblad van het noorden en de Leeuwarder Courant over Dichters uit de bundel. Adri Gorissen ging hem gisteren voor, in De Limburger. Beide recensenten nemen ook De Nederlandse poëzie van de twintigste en eenentwintigste eeuw van Ilja Leonard Pfeijffer onder de loep. Op Blendle zijn de stukken te lezen (hier en hier).

Eerder was Guus Luijters een beetje brommerig over de bloemlezing, in Het Parool. Zijn persoonlijke ontboezemingen zijn hier te lezen. Vorige week antwoordden Dieuwertje en ik op vragen van de Volkskrant. Teunis Bunt recenseerde het boek op zijn weblog. Jeroen van den Heuvel zorgde op OoteOote voor de origineelste reactie tot nu toe.

Vijf nominaties voor de VSB Poëzieprijs

Sommige mensen kunnen helaas geen mailberichten vertrouwelijk houden of websites afschermen… Om half twee vannacht is dit nieuws ‘officieel’. Poetry International kan veel, maar websites afschermen kan Poetry International helaas niet. Daarom is nu al bekend wie de vijf genomineerden zijn voor de VSB Poëzieprijs.

Zo kan het licht naar binnen – over Leonard Cohen

Leonard Cohen vond ik vroeger een aansteller. Misschien vind ik dat nog steeds, maar ik heb mijn mening wel bijgesteld. Het lezen van ‘My Friend Leonard Cohen: Darkness and Praise’ van Leon Wieseltier (terug te vinden op de website van The New York Times) gaf me het laatste duwtje; als híj al into Cohen was, sterker, als híj al bevriend was met Cohen, dan was het goed. Ik gaf me definitief over, zeker na het lezen van vier regels uit ‘Heart with no companion’: ‘I greet you from the other side / of sorrow and despair / With a love so vast and shattered / it will reach you everywhere.’

De ruimte buiten breidt zich plotseling uit

Michel Butor beschrijft in Retour Rome wat er gebeurt als een trein zich in beweging zet en op gang komt:

De ruimte buiten breidt zich plotseling uit; een kleine locomotief komt over de door treinsporen gestreepte grond naderbij en verdwijnt weer; je hebt hem maar enkele ogenblikken met je ogen kunnen volgens evenals de smerige achterkanten van die grote huizenblokken die je zo kent, die gekruiste ijzeren balken, de grote brug waarover juist een melkauto rijdt, de seinpalen, de bovenleidingen, hun palen en afsplitsingen, de straat die je opmerkt tussen reeksen andere straten, waar een fietser juist de hoek om zwenkt, de staat die de spoorbaan volgt en er slechts door een gammele schutting en een smalle strook sprieterig en verdord gras van gescheiden is, het café waarvan het ijzeren rolluik wordt opgetrokken, de kapperszaak die als kenteken nog steeds een vergulde bol met een paardestaart heeft, de kruidenierswinkel met het karmijnrode opschrift, het eerste station van de voorstad met de mensen die op een andere trein wachten, de grote ijzeren gashouders, de werkplaatsen met blauw geverfde ruiten, de lange schoorsteen vol scheuren, de opslagplaats van oude banden, de kleine volkstuintjes met hun wijnstokken en hun huisjes, de kleine stenen villaatjes binnen hun omheiningen en met hun televisie-antennes.