Aix en Provence

Ik kocht een kilo erwten op de markt. Daarna
een kilo kalfsvlees bij de Algerijn met zweren
en een hoofd van leer. Het was pas twee uur
in de middag en ik had een zee van tijd.

Ik dacht: het vlees moet stoven en de erwten
zal ik uit hun huls bevrijden. Maar bij een toonbank
stond een kennis die net witte wijn, pernod
of bier uit koude flesjes had besteld. Ik nam
een bocht in de geschiedenis die uren duurde.

Terug naar huis. De wrakke twintig meter met het bed
waarin het huismijtleger heer en meester was. Ik zag
dat je in slaap gevallen was. Een zomer uit een film
die net geen Gouden Palm gewonnen heeft. Je droeg
een groene jurk. Kalfsvidé met erwten en dragon.

© Chrétien Breukers

Advertentie

Schaamte om Zoetemelk (4 en slot)

Eind vorig jaar verscheen een nieuwe biografie, waarin ‘het ware verhaal’ van Joop Zoetemelk, of beter: het verhaal achter het imago van Zoetemelk, uiteen wordt gezet. Hier staat een bespreking van het boek. Een eenzaam leven, met een zieke vrouw en een wat vervelende schoonfamilie. Menigeen zou op de tafel hebben geslagen. Zoetemelk stapte op de fiets, en bleef daar tot na zijn veertigste op zitten. Maar Zoetemelk, ondanks zijn ongelooflijke erelijst toch niet helemaal aanvaard als de grootste Nederlandse renner ooit (ja, ook beter dan Jan Janssen), is niet alleen óp de fiets bijzonder, hij bleek dat ook in ‘het gewone leven’ te zijn.