Eddy van Vliet (1942-2002) heeft een paar klassieke gedichten geschreven, dat wil zeggen: gedichten die te pas en te onpas worden gebloemleesd en die bij de enkele verdwaalde poëzielezer die over deze planeet rondwaart in sommige gevallen een belletje doen rinkelen: ‘Nieuwjaar 1956’ en ‘Verliefd’. Ze zijn hieronder terug te vinden. Op de weblog Laurens Jz. Coster stond vandaag een ander gedicht van Van Vliet, dat ‘Aardappelen’ heet. De vertellende instantie van het gedicht: de aardappelen tout court, als soort. Eddy van Vliet schuwde het grote gebaar niet. Doorgaan met het lezen van “De aardappeleters van Eddy van Vliet – Pommes Anna”
Maand: februari 2017
Manuel Kneepkens wordt 75
Vandaag wordt Manuel Kneepkens 75. Daarom is er vanmiddag om twee uur een feestelijke bijeenkomt in Donner, Rotterdam. Daar worden twee boeken van Kneepkens gepresenteerd: de dichtbundel Zuid-Limburg aan Zee, waarin al zijn Limburgse gedichten verzameld zijn, inclusief 30 tot nu toe niet gebundelde, en een verhalenbundel: De Diepslaper.
Jana Beranová, Rien Vroegindeweij, Dirk Kroon, Hans van Willigenburg en ikzelf lezen voor. Bas Kwakman zal Manuel Kneepkens over zijn werk interviewen. Liverse geeft de twee nieuwe werken uit. Om twee uur dus, in Donner, Coolsingel 119, 3012 AG Rotterdam. De toegang is gratis.
Aleksandar Hemon – Het boek van mijn levens
Ooit kreeg ik van Peter Abelsen de drie boeken van Aleksandar Hemon die hij vertaalde. Ik schreef er een stuk over, voor De Contrabas, mijn toenmalige weblog. In oktober 2015 verscheen een nieuw boek van Hemon in het Nederlands, deze keer vertaald door Charles Bors en Mauro Veen en niet uitgegeven door Meulenhoff, maar door Karaat. In dit boek vertelt Hemon het verhaal dat hij in de drie romans al verbeeldde nog een keer, met een paar uitbreidingen en zijwegen – want elk nieuw boek is een uitbreiding van alle vorige, net zoals het een afbakening is van de mogelijkheden die alle vorige boeken leken te bieden.
Doorgaan met het lezen van “Aleksandar Hemon – Het boek van mijn levens”
(Endeavour Morse) en A.E. Housman
Gisteren keek ik naar Neverland, de negende aflevering van de serie Endeavour, waarin we te zien krijgen wat Endeavour Morse allemaal heeft meegemaakt voor hij begon aan de serie Inspector Morse die tussen 1987 en 2000 liep. Soms heb ik geen zin in Morse, of in Endeavour, maar gisteren wel – en ik werd rijkelijk beloond. Niet met spanning en sensatie, want daar is de jonge Endeavour al net zo min het type voor als de oudere Morse. Wel met mooie beelden en een fijn verhaal. Doorgaan met het lezen van “(Endeavour Morse) en A.E. Housman”
Geert Wilders en Gerard Reve in Kerkrade – in 2010 (en nu)
Wat gebeurt er als je poëzie naar het volk brengt? Dat probeerden A.H.J. Dautzenberg, Tom Pijnenburg van GilaWorks en ik in 2010, nu 7 jaar geleden – maar de meest-genoemde politicus in 2017 was ook al de meest-genoemde politicus in 2010. Het verslag dat ik in 2010 voor De Contrabas schreef, hoeft bijna niet geactualiseerd te worden. Ik ben benieuwd hoeveel procent van de Kerkraadse kiezers in maart op de PVV gaat stemmen.
Schrijven en architectuur in Toscane:
Onsia Goemans organiseert een themareis naar Toscane: schrijven en architectuur. In de week van 27 mei tot en met 3 juni 2017 kun je in het prachtig gelegen Casa Speri in het noorden van Toscane schrijven en kennis maken met een paar architectonische highlights in de omgeving.
Het voormalig Toscaanse boerenhuis Casa Speri, met privézwembad en een grote tuin omringd door een fruit- en olijfgaard, is een oase van rust. Op het terras met uitzicht over Pescia zal Chrétien Breukers dagelijks de deelnemers begeleiden bij het schrijven van een paar verhalen. Het combineren van de twee disciplines, schrijven en architectuur, leidt tot nieuwe inzichten en helpt je je schrijftalent verder te ontwikkelen.
Het meisje met de trompet bij Boer Zoekt Vrouw
Mijn hart is gebroken. Het meisje met de trompet ging op speeddate met boer Herman, maar ze werd door hem niet uitgenodigd voor een vervolg. Nu ga ik niet meer kijken naar BZV. Het is allemaal zinloos geworden, zonder haar. Ik zag de engeltjes al muziek maken in de hemel, van pure vreugde, maar Herman, de lomperik die nog nooit heeft geproefd van de liefde, liet haar… gaan. Bam, daar vielen de engeltjes. Auw, dat riepen ze, toen ze op hun dikke achtersten waren terechtgekomen. In zijn wolkenpaleis trok Venus een bedenkelijk gezicht. Doorgaan met het lezen van “Het meisje met de trompet bij Boer Zoekt Vrouw”
Over een klassiek gedicht van Manuel Kneepkens
Tuin van Eetlust
Op koele zomeravonden als de familie smakkend
⌊tot zich nam
groene haring, gevolgd door slierasperges in botersaus
biefstuk, salade, pommes frites, en toe
aardbeien, slagroom, mokka en vanilledan deinden zij, de tantes, als pioenrozen, als zwaargassige
ballonnen op hun steel, op de golfslag van hun lacherigheid
in alle malse borsten koerde hoorbaar Eroszo dronken ze wijn na wijn
tot elk hoofd paus pius twaalf leek in het heilig jaar
zo bleek!Tenslotte nam dan oom na oom, stomdronken, afscheid
en van elke tante wiegde het romig achterwerk weg
alleen de nacht bleef over, die hele oude Dame
die pauwblauwe waaier voor de eenzame glimlach
van het Heelal
God van de vlinders, dan sliep je
de ramen open, kostbare dromen tot prooi!
Doorgaan met het lezen van “Over een klassiek gedicht van Manuel Kneepkens”
Love Actually en de culturele omkering
Gisteren keek ik, ik geef gewoon toe dat ik het deed, naar het programma Jinek. Eén ding zal me bijblijven, en dat is toch al heel wat. Het item over de film Love Actually, waar een (kort) vervolg op wordt gemaakt. Volgens Jinek is er niemand op deze planeet te vinden, die deze ‘best romcom ever’ niet heeft gezien. Dat is een leugen. Ik ben die ene persoon op deze planeet. Samen met Paul Witteman, zoals Matthijs van Nieuwkerk tijdens het item onthulde. Anders dan Witteman was ik op de hoogte van het bestaan van de film, maar ben nooit verder gekomen dan de Nederlandse versie: Alles is liefde. Het is geen onwil. Het kwam er gewoon nooit van. Doorgaan met het lezen van “Love Actually en de culturele omkering”
Tien opmerkingen bij Van groot belang van Nachoem M. Wijnberg
Lenen van de Grieken
Net alsof je Ptolemaeus Euergetes bent
vraag je de Atheners
Aeschylus, Sophocles en Euripides aan jou uit te lenen
(de manuscripten van al hun toneelstukken
ook die die later verloren zijn)
en je geeft hun vijftien talenten
die zij mogen houden
als je ze niet onbeschadigd zou terugsturen.Je schrijft de manuscripten over
en stuurt de kopieën terug,
niet in het geheim, maar alsof je op het podium staat
leg je meteen uit dat de Atheners
de vijftien talenten kunnen houden
als boete voor wat je hun aangedaan hebt.Nachoem M. Wijnberg, uit: Van groot belang, AtlasContact, Amsterdam, 2015
Doorgaan met het lezen van “Tien opmerkingen bij Van groot belang van Nachoem M. Wijnberg”
Weblog van Chrétien Breukers 